ترانه خونی_ دیالوگ 6

ترانه خونی دردونه:

چینه چینه دامنت

بعد از نسترن هیــــــــــــچچی دیگه برام نگو هیــــــــــــــچچی دیگه برم نگو (بعد از نسترن هیچی دیگه برم نمونده)

الاکلنگ تیشه دوست دارم همیشه

فکرای بکر دردونه:

دیروز ۲۵ تااااااااااااااااااااااااا مهمون داشتیم و سخت مشغول

خواستم در رب انار باز کنم که دردونه متوجه تلاش بیهوده ی من شد و همون طور که در ارامش انار نوش جان میکرد با جدیت رو بمن گفت:

نمتونی باس تنی؟؟

گفتم اره!

گفت:سیفتهههههههههههههه؟؟؟؟؟؟ (عاشق اون کشیدن حرف اخر کلماتتم)

گفتم: بله

گفت؟دسمال خیس تُن باز تُن

سر تا پایش را بلعیدییییییییییییییییییییییم با جیغ و دادو فریاد

یه اولین بامزززززه *************************************************************

موقع شام با صدای بلند دختر برادر شوهر که با فریاد دوید سمت من و گفت خااااااااله ماهرخ!!!!!!!!!!!!!

چنان مثل فنر جمع شده پریدم و رفتم سمت ماهرخ که همه ی مهمونا نگران شدن

دیدم دردونه رفته wc البته با کفش و دخترک بزززززززرگ شده و منم خوشحال دوباره قورتش دادم

این اولین باری بود که دخترم با رعایت همه چی تنهایی میرفت wc

+ نوشته شده در شنبه یازدهم آبان ۱۳۹۲ ساعت 18:53 توسط مامان فاطمه |

** و ان یکاد الذین کفرو الیز لقونک بابصارهم لما سمعو الذکر و یقولون انه لمجنون و ما هو الاذکر للعالمین **

به تو که نگاه میکنم،بهار می آید می نشیند گوشه پیراهنم و بازی میکند با گره روسری سرمه ای ام که این روزها با آفتاب پیر می شود

رد چشمهایت را که می گیرم،می رسم به درختانی که به حریم آسمان دویده اند با میوه هایی از گنجشکهای نارس،از قناری های ناتمام.

می رسم به باغی از آواز که در آغاز خودش مانده است.

نه نه نه، می رسم به دریایی از لبخند،به اقیانوسی آرام از نگاه، می رسم به خدایی که همان نزدیکی است.

رد چشمهایت را که می گیرم،می رسم به پریانی پرده نشین که با وضوی هم نماز می خوانندو از لبهای هم نیایش می شوند

با من فقط با لبهای خودت حرف بزن،لبهایی که از نفرین باکره است،لبهایی که فقط زلالی را تلاوت می کند.

حالا به تو نگاه میکنم و فردا می دود در تک تک سلول هایم و می رسم به خورشیدهای چادر نشینی که تا پیری،جوان می مانند.

نوشته‌های پیشین

آرشیو موضوعی

پیوندها

BLOGFA.COM

ماهک من

خاطرات ماهرخ