ماهک من

گاه گاهی از این فصل روان

چه قدر نیستیم

چه کم مینویسم این روزها

و چه دلگیرم از انچه ثبت نکردم

بسیار شلوغیم

با شعار دانشگاه باشگاه کارگاه

ادامه نوشته

+ نوشته شده در جمعه نهم مهر ۱۳۹۵ ساعت 13:49 توسط مامان فاطمه |

باران

مامااااااااااااااااااااااااااان بارونا میوفته تو آبا دایره میشه

+ نوشته شده در یکشنبه دهم آبان ۱۳۹۴ ساعت 14:14 توسط مامان فاطمه |

ماهرخ و تابستان سه سالگی

ای عبور ظریف

بال را معنی کن

تا پرهوش من از حسادت بسوزد

ای حیات شدید
ریشه های تو از مهلت نور
آب می نوشد
آدمیزاد این حجم
غمناک
روی پاشویه وقت
روز سرشاری حوض را خواب می بیند
ای کمی رفته بالاتر از واقعیت
با تکان لطیف غریزه
ارث تاریک اشکال از بالهای تو می ریزد
عصمت گیج پرواز
مثل یک خط مغلق
در شیار فضا رمز می پاشد

...

90830285007504630393.jpg;

ادامه نوشته

+ نوشته شده در یکشنبه هجدهم مرداد ۱۳۹۴ ساعت 9:48 توسط مامان فاطمه |

ماهرخ از جنس خودش 7

حباب

و حبابی ترکید

یکی از دور چنین فریاد کرد:

این حباب عمر است که به یکباره چنین ترکیده

آن یکی گفت:

حباب بغض است که چنین می ترکد

رند دیگر هم گفت:

این حباب شبنم بر تن یاس کبوداست که چنین ترکیده ست

اولی گفت:

جه غریبانه شکست

دومی گفت:

طفلکی عاشق بود

رند دیگر هم گفت:

راستی مگر امروز عید است

...

کودکی بازیگوش حلقه ای در دست داشت

نرم و آهسته به میدان آمد

او به نرمی و لطافت پرسی:

کف صابون دارید...

69896612684038301991.jpg;

محمد بقایی

ادامه نوشته

+ نوشته شده در جمعه دوم مرداد ۱۳۹۴ ساعت 19:9 توسط مامان فاطمه |

پرچم

امشب مسابقه ی والیبال لیگ جهانی بین ایران و روسیه س

ماهرخ صبح امروز تو اتاق بود و ساکت

بعد چنین رویت شد

مامااااااااااااااااان پرچم کشیدم

45083821521454754815.jpg;

(خوبه تهران نیستیم )

+ نوشته شده در شنبه سیزدهم تیر ۱۳۹۴ ساعت 19:5 توسط مامان فاطمه |

بازی 105+از جنس خودت5

فرزندم

آنجا که در اندیشه ی باغبان

تفکری جز چپاول باغ نیست،

با یک گل که هیچ

با هزار گل هم

بهار

ناآمدنی ست...

ادامه نوشته

+ نوشته شده در سه شنبه دوم تیر ۱۳۹۴ ساعت 0:13 توسط مامان فاطمه |

** و ان یکاد الذین کفرو الیز لقونک بابصارهم لما سمعو الذکر و یقولون انه لمجنون و ما هو الاذکر للعالمین **

به تو که نگاه میکنم،بهار می آید می نشیند گوشه پیراهنم و بازی میکند با گره روسری سرمه ای ام که این روزها با آفتاب پیر می شود

رد چشمهایت را که می گیرم،می رسم به درختانی که به حریم آسمان دویده اند با میوه هایی از گنجشکهای نارس،از قناری های ناتمام.

می رسم به باغی از آواز که در آغاز خودش مانده است.

نه نه نه، می رسم به دریایی از لبخند،به اقیانوسی آرام از نگاه، می رسم به خدایی که همان نزدیکی است.

رد چشمهایت را که می گیرم،می رسم به پریانی پرده نشین که با وضوی هم نماز می خوانندو از لبهای هم نیایش می شوند

با من فقط با لبهای خودت حرف بزن،لبهایی که از نفرین باکره است،لبهایی که فقط زلالی را تلاوت می کند.

حالا به تو نگاه میکنم و فردا می دود در تک تک سلول هایم و می رسم به خورشیدهای چادر نشینی که تا پیری،جوان می مانند.

نوشته‌های پیشین

آرشیو موضوعی

پیوندها

BLOGFA.COM

خاطرات ماهرخ

گاه گاهی از این فصل روان

باران

ماهرخ و تابستان سه سالگی

ماهرخ از جنس خودش 7

پرچم

بازی 105+از جنس خودت5

نوشته‌های پیشین

آرشیو موضوعی

پیوندها